MEŞHURLARIN SON SÖZLERİ

Sezar’ın ölüm anı nasılmış? Ölürken ne demiş? Tahminimce bunların cevabı herkesçe biliniyordur. Peki Gogol? Ya da Ammar Bin Yasir? Cüneyd-i Bağdadi? Gasbedilmemiş temiz bir toprağa gömülmeyi vasiyet ederek vefat eden alim kimmiş?

İlk yazdığı kitap

“Meşhurların Son Sözleri”  Ergun Göze’nin ilk kitabı. Aynı zamanda en çok baskı yapanı. Her ne kadar kitabın adında son sözler vurgusu yapılsa da içerikte genel olarak son anlara ve vasiyetlere ağırlık veriliyor. İlk olarak Hz. Muhammed’in annesi Amine Hatun’un son sözlerine yer veriliyor. Ardından dört halife, kimi Osmanlı sultanları, çok farklı uçlardan devlet adamları, krallar, imparatorlar, düşünürler geliyor. Eser kendi içinde şehzadeler, askerler, sahabiler, sanatkârlar, politikacılar gibi alt başlıklara ayrılıyor. Elimdeki, 1977 yılında Kervan yayınları tarafından yapılan 3. baskının arka kapağında da belirtildiği gibi “her kesimdeki insanı alâka çemberine alıyor. ”

Bir de kaynak gösterilseydi..

Eserdeki en önemli eksik kaynak gösterilmemiş olması. Veliler bahsinde Feridüddin Attar’ın son sözleri nakledilirken kitabın hazırlanmasında onun Tezkiret-ül Evliya’sından faydalanıldığına değiniliyor ancak başka kaynaklar zikredilmiyor. Akademik anlamda bir tarih kitabı olarak bakılmayacağı için yazar tarafından bu detay çok da önemsenmemiş gibi görünüyor.  Ayrıca yazar gerek önsözde gerek kitabın içinde bazı yerlerde kendi görüşlerini açıkça ortaya koyup, objektif olmak gibi bir gayreti olmadığını ifade ediyor. Hatta birkaç kişiyi anlatırken, o kişi hakkında çeşitli rivayetler olduğunu ancak bahsi geçen şahsa en çok hangisini yakıştırdıysa onu nakletmeyi tercih ettiğini ifade etmekten de çekinmiyor.

Kitabın kolay okunabilen, süreklilik gerektirmeyen bir tarzı var. Günün önemli bir kısmını  yolda araçlarda geçirenler ve yolculukta bir şeyler okumayı  sevenler için hem parça parça okunabiliyor olması hem de çok kalın olmayıp gün içinde çantada taşımaya uygun olması açısından ideal.

Eski usül: okuduğun gibi yaz

Kitabın göze çarpan özelliklerinden biri de “okunduğu gibi yazma” kuralına uyulmuş olması. Yani yabancı isimlerin Marie Antoinette değil, Mari Antuvanet, Pasteur değil Pastör şeklinde yazılması gibi... Bugün çok kolay rastlanamayacak bu detay, kitabın 1977 yılında basıldığı dikkate alınınca çok da garip gelmiyor.

Eserde son olarak Hz. Muhammed’in son sözleri kabul edilerek Veda Hutbesi’ne yer veriliyor. Yazar, annesiyle başladığı eseri bizzat Hz. Muhammed’le bitiriyor.

Şu anda piyasada doğrudan bu kitabı bulmak mümkün değil. Ancak biraz araştırma yapıldığında yazarın 1977’de kitabının önsözünde dillendirdiği bir arzusunun gerçekleşmiş olduğu görülüyor. Kitap bugün genişletilmiş ve “Son Sözleri Ansiklopedisi” adını almış olarak bulunabiliyor.

Merve Akbayır kitabı evdeki kitaplıkta görüp yazdı.

GYY'nin merakı: Merhum Göze bundan 5 ay kadar önce vefat etmişti. Acaba son sözü ne olmuştur. Allah rahmet eylesin.