SİNEMA DEDİKİ ÜLKÜ TAMER

SİNEMA DEDİKİ ÜLKÜ TAMER

ABD’de ilk sinema salonu açıldığında yıl 1902’ydi. 1908’deyse bu sayı 10.000 olmuştu. Talep gün geçtikçe artıyor, şablonlar değişmeye başlıyordu. Artık yüksek bütçeli filmler çekilmeye çalışılıyor, film süreleri ise yavaş yavaş uzatılıyordu. Hollywood gücüne güç katarken filmlerdeki görkemli atmosferlerle, insanlar üzerinde ‘masalsı’ duygular uyandıran ‘dünya’lar kuruyordu. Bu sistemin ta kendisiydi. Dolayısıyla ortaya çıkan dünya da, oydu. O dünya Norma Jean Mortinson’u, Marilyn Monroe’ya dönüştürmekle kalmayıp sonunu hazırlayacak senaryoyu bile yazmıştı. Marlene Dietrich, kendi hayatının anlatıldığı bir belgeselde “Hollywood’da nasıl yaşadınız?” sorusuna, “Vicdan azabı çekerek” yanıtını verirken bir anısını aktarıyordu: “Bir tören sırasında Bay James Stewart’ın mikrofon karşısında hıçkırıklara boğulduğunu gördüm. ‘Sıkı dur Cooper geliyorum’ diyordu. James Stewart bu sözleri söylerken, Gary Cooper’ın o saatlerde ölmek üzere olduğunu öğrenmiştim. Bu bir vicdan azabı değilse nedir o zaman?” Hollywood gösterildiği gibi, mutlu değil bir huzursuzluk yuvasıydı. O yuva için Ava Gardner,”... herkes durmadan öpüşüyor. Zaten öpüşmeseler, birbirlerinin boğazına sarılacaklar” diye açıkladı